Oud zeer, pijnlijke ervaringen en gebeurtenissen die veelal in het verleden hun oorsprong hebben, ze helpen niet en mogen verder stromen. Loslaten kan direct of op het moment dat de materie er klaar voor is om over te gaan naar een andere vorm.
Stap 1: signaleren van datgene dat klaar is om verder te gaan. Het kan gebeuren dat je direct als iets gebeurt het los kan laten, dit hoeft echter niet. Als dit niet direct gebeurt, dan kan het de rest van de tijd nog gebeuren totdat jij je leven loslaat.
De trigger zit in een onverwachte hoek, vaak een beeld, een muziek, een verhaal of zelfs een geur kan een herinnering bij je naar boven halen.
Stap 2: vrij essentieel is het volgende, als je namelijk je ervaring hebt gesignaleerd, dan moet je deze onder ogen komen. Met andere woorden dat je kunt inzien wat er bij je is losgebracht.
Stap 3: zeg dat je als kind door je ouders onder de koude douche bent gezet met je kleren aan als je een driftbui had... om af te koelen. Deze ervaring heb je nu onder ogen gezien en je bent bereid om het op te pakken. Dan komt het verteren, het overdenken. Malen en malen, dit is goed voor je, voer voor loslaten is namelijk dat je het eerst opneemt wat je los wilt laten.
Stap 4: je hebt nu opgenomen wat je pijnlijke ervaring is. Op een ander niveau zul je waarschijnlijk nogmaals daar (in de pijn) geweest zijn. Het is een volgende stap om alles opgenomen te hebben en naar het verteren te gaan. Voor verteren is moed nodig als het om diepgewortelde pijn gaat. Om een voorbeeld te noemen zou het kunnen zijn dat je klasgenoten je je hele basis- en middelbareschool-periode gepest hebben.
Stap 5: is een favoriet onder diegenen die graag naar zichzelf kijken. Stap 5 is namelijk de spiegel; wat is mijn aandeel in de ervaring of hoe heb ik bijgedragen aan het ontstaan of vasthouden van de pijn. Met andere woorden: kijk naar jezelf. Pas als je verteert dat jij een aandeel hebt in je eigen oud zeer is er plaats om een volgende stap te zetten.
Stap 6: de stap van de completion, wordt je compleet met je pijn, het aandeel van anderen en dat van jezelf. Nu is de stap van relativering daar, heeft niet iedereen zijn pijn?
Stap 7: bevestig jezelf dat dat wat jij voelt ok is, maar de pijn die je voelt houdt je vooral klein. Doordat je jezelf zielig vindt is er weinig ruimte voor de rest van jou of eigenlijk voor jou als geheel. Het is dus een stap van inzien waarin je jezelf beperkt door vast te houden aan de pijn. Het is overigens niet alleen een beperking van jezelf, maar ook van anderen om je heen. Let maar eens op hoe jij anderen beperkt op het moment dat je het niet over je probleem wilt hebben, maar toch kenbaar maakt een groot probleem te hebben. Oud zeer is zo groot als jij wilt dat ze is.
Stap 8: de Keuze. Waar kies je voor? Vasthouden of loslaten van de pijn.
Stap 9: is voor zij die gekozen hebben: LOSLATEN!
haha ok, ik laat bij deze los...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten